Vrijdag 11 februari vond in De Korf het bowlen en borrelen event plaats. Een geslaagde middag met meer dan 20 aanwezigen. Vertrouwde gezichten, maar ook enkele minder vertrouwde gezichten. Eén van hen was Martijn Plantinga.
Martijn: “Hoewel ik al enige jaren lid ben, moet ik helaas de meeste bijeenkomsten aan me voorbij laten gaan. Maar afgelopen vrijdag was het weer eens zo ver. Ik besloot mijn stoute (bowling)schoenen aan te trekken en vertrok op de fiets (er was ook iets met borrelen) naar De Korf.
Ingedeeld op baan 1. Dat er op niveau zou zijn ingedeeld zal toch wel een grapje zijn? Kennismaken met mijn baangenoten Lars, Simone, Bert en Theo was nog een beetje wennen. Een boks? Of mocht je nu alweer handen schudden? Ach, we zitten zo toch met onze vingers in dezelfde ballen, dus wat je wilt…
Ik keek even snel rond en ontdekte genoeg talent. Die baan 1 zei gelukkig niks. Op baan 3 moest Appel de eer hoog houden, omdat Eelman had besloten even een paar dagen in isolatie te gaan. Drukke tijd gehad, zowel thuis als op het werk bij elkaar op de lip, dan moet je af en toe een beetje gas terug nemen. Zelfs Eelman.
Ik gooide de eerste beurten best goed. Een voorzichtige blik op de andere scoreborden leerde me dat ik me niet hoefde te schamen. Heel even dacht ik aan die felbegeerde wisseltrofee. Hoe ik zou speechen en dat ik de bowlingcup aan Eelman zou opdragen. Maar toen was daar die vervelende Bert. Hij was wel aardig, daar niet van, maar naar later bleek was hij al vele jaren de ongeslagen en niet te kloppen ZPoint bowlingkampioen. Heb ik weer. Als ik een spare gooide, gooide hij een strike. Gooide ik een strike, gooide hij er twee. Was dat mijn straf omdat ik zo weinig naar evenementen kom? De indeling is vast gemanipuleerd. Matchfixing.
Dan moest ik het borrelen maar winnen. Na de prijsuitreiking werden we getrakteerd op bittergarnituur, drankjes en gezellige gesprekken. Kortom, een zeer geslaagd evenement wat mij betreft. Ik ga vast in training voor volgende jaar!”
(Verslag van Martijn Plantinga)
